Encyklopedia
Ok22
dodane przez kapil; zmodyfikowane przez 
Mareczek
Polski przemysł parowozowy po I Wojnie Światowej praktycznie nie istniał, dla tego przy projektowaniu lokomotyw wzorowano się na sprawdzonych już konstrukcjach. Wzorem dla Ok22 była pruska konstrukcja p8 w Polsce znana jako Ok1.
Najważniejszą różnicą było powiększenie kotła, powierzchni rusztu oraz liczby płomieniówek. Dzięki temu uzyskano wzrost powierzchni odparowującej o 31 m2, przy niewspółmiernie małym zwiększeniu powierzchni przegrzewacza zaledwie o 4 m2. Natomiast ciśnienie w kotle pozostało bez zmian co było ujemną cechą tej konstrukcji. Drugą wadą było zachwianie proporcji między zapotrzebowaniem pary przy niezmienionych cylindrach typu P8, a zmniejszonym stopniem jej przegrzania, przez co kocioł produkował parę w niewystarczających ilościach.
Pierwsze 5 prototypów wyprodukowały w 1923 roku zakłady Hanomag w Kassel. Seryjną produkcję prowadzono w latach 1928-1934 w chrzanowskim Fabloku. Łącznie wyprodukowano 190 lokomotyw tego typu.
Lata trzydzieste przyniosły wiele usprawnień i przeróbek mających na celu zwiększenie sprawności parowozu. Ok22 wraz Ok1 przed wojną były główną siłą napędową w trakcji osobowej, jednak równie często były zaprzęgane do obsługi pociągów pośpiesznych.
W czasie II Wojny Światowej większość Ok22 znalazła się głównie za zachodnią granicą. Po wojnie pozostało 50 lokomotyw, które zostały przenumerowane.
W latach 50. przeprowadzono eksperyment podmieniając w dwóch lokomotywach kotły, na sprowadzone z Ameryki z Tr203, które cechowały sie nowocześniejszą konstrukcją i lepszą wydajności. Eksperyment wypadł pozytywnie a tak powstałą serię oznaczono jako Ok203. Trzecia lokomotywa została zbudowana w 1959 od podstaw, a wszystkie trzy oznaczono jako seria Ok55.
Ok22 okazały się bardzo trwałą konstrukcją, gdyż pierwsze modele zostały skasowane dopiero w 1973 roku. Zachowały się dwa parowozy Ok22-23 stacjonujący w skansenie w Jaworzynie Śląskiej oraz Ok22-31, który w Wolsztynie oczekuje na rewizję.
Najważniejszą różnicą było powiększenie kotła, powierzchni rusztu oraz liczby płomieniówek. Dzięki temu uzyskano wzrost powierzchni odparowującej o 31 m2, przy niewspółmiernie małym zwiększeniu powierzchni przegrzewacza zaledwie o 4 m2. Natomiast ciśnienie w kotle pozostało bez zmian co było ujemną cechą tej konstrukcji. Drugą wadą było zachwianie proporcji między zapotrzebowaniem pary przy niezmienionych cylindrach typu P8, a zmniejszonym stopniem jej przegrzania, przez co kocioł produkował parę w niewystarczających ilościach.
Pierwsze 5 prototypów wyprodukowały w 1923 roku zakłady Hanomag w Kassel. Seryjną produkcję prowadzono w latach 1928-1934 w chrzanowskim Fabloku. Łącznie wyprodukowano 190 lokomotyw tego typu.
Lata trzydzieste przyniosły wiele usprawnień i przeróbek mających na celu zwiększenie sprawności parowozu. Ok22 wraz Ok1 przed wojną były główną siłą napędową w trakcji osobowej, jednak równie często były zaprzęgane do obsługi pociągów pośpiesznych.
W czasie II Wojny Światowej większość Ok22 znalazła się głównie za zachodnią granicą. Po wojnie pozostało 50 lokomotyw, które zostały przenumerowane.
W latach 50. przeprowadzono eksperyment podmieniając w dwóch lokomotywach kotły, na sprowadzone z Ameryki z Tr203, które cechowały sie nowocześniejszą konstrukcją i lepszą wydajności. Eksperyment wypadł pozytywnie a tak powstałą serię oznaczono jako Ok203. Trzecia lokomotywa została zbudowana w 1959 od podstaw, a wszystkie trzy oznaczono jako seria Ok55.
Ok22 okazały się bardzo trwałą konstrukcją, gdyż pierwsze modele zostały skasowane dopiero w 1973 roku. Zachowały się dwa parowozy Ok22-23 stacjonujący w skansenie w Jaworzynie Śląskiej oraz Ok22-31, który w Wolsztynie oczekuje na rewizję.
na podstawie Wikipedii, Parowozy polskich kolei i źródeł własnych
opracował Kapil
opracował Kapil
Parowóz oblatuje skład pociągu specjalnego do Wolsztyna
brak komentarzy
Producent:
Hanomag; Fablok
Długość z tendrem:
18,94 m
Wysokość:
4,625 m
Układ osi:
2-3-0
Średnica kół:
1000 mm (toczne),
1750 mm (napedne)
1750 mm (napedne)
Masa służbowa z tendrem:
133 000 kg
Prędkość maksymalna:
100 km/h
Tender:
22D23
Ilosć węgla w tendrze:
10 000 kg
Ilosć wody w tendrze:
21,5 m3
Lata produkcji:
1923 i 1928-1934
Zobacz też:
Ok1
Liczba pojazdów spełniających kryteria: 0
Średni wiek pojazdu: 0,00 lat
Średni wiek pojazdu: 0,00 lat