Encyklopedia
Pm36
dodane przez 
wojtazz; zmodyfikowane przez Mareczek
W 1936 roku fabryka w Chrzanowie przystąpiła, na zamówienie Ministerstwa Komunikacji, do wykonania 2 parowozów pospiesznych przeznaczonych do obsługi szybkich ale lekkich pociągów. Parowóz Pm36-1 został obudowany otuliną opływową, pod którą umieszczono wszystkie zewnętrzne urządzenia oraz wyposażony w harmonię do złączania z pierwszym wagonem w celu zmniejszenia oporów powietrza. W 1937 roku Pm36-1 był zaprezentowany na Międzynarodowej Wystawie Sztuki i Techniki w Paryżu, uzyskując dla wytwórni wysokie wyróżnienie. Do 1939 roku parowóz uczestniczył w jazdach próbnych i prowadził „Nord-Express” na odcinku Kutno - Poznań - Zbąszyń. W czasie wojny zdjęto z niego otulinę i z numerem 18 601 przekazano do dyspozycji placówki badawczej w Grunwald. Po wojnie został zabrany przez Rosjan i nie wrócił na PKP.
Lokomotywa Pm36-2 w celach porównawczych nie miała otuliny. Przed wojną była poddawana badaniom, które dotyczyły między innymi urządzenia cięgowego z dwoma kominami oraz hamulca o przyspieszonym działaniu. W okresie okupacji sowieckiej, a później niemieckiej Pm36-2 stacjonowała we Lwowie. Po wojnie znalazła się na terenie Austrii, skąd wróciła w 1947 roku. Z oznaczeniem Pm36-1 pracowała w DOKP Gdańsk i Poznań przy pociągach pasażerskich do 1966 roku, a następnie była używana do celów ogrzewczych. Z inwentarza MD Piła skreślono ją w 1970 roku pozostawiając jako eksponat muzealny. W 1995 roku została odbudowana w ZNTK Piła, otrzymując z powrotem przedwojenne oznaczenie „Pm36-2”. W parowozach serii Pm36 wprowadzono szereg nowych rozwiązań i zastosowano najwyższe na PKP ciśnienie kotłowe 18atm.
Parowóz Pm36-2 stacjonuje obecnie w Parowozowni Wolsztyn i wykonuje normalną pracę pociągową, która w zasadzie ogranicza się do prowadzenia pociągów specjalnych. "Piękna Helena" gościła też w Szczecinie, w 1995 roku, z okazji jubileuszu 50-lecia Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych.
Lokomotywa Pm36-2 w celach porównawczych nie miała otuliny. Przed wojną była poddawana badaniom, które dotyczyły między innymi urządzenia cięgowego z dwoma kominami oraz hamulca o przyspieszonym działaniu. W okresie okupacji sowieckiej, a później niemieckiej Pm36-2 stacjonowała we Lwowie. Po wojnie znalazła się na terenie Austrii, skąd wróciła w 1947 roku. Z oznaczeniem Pm36-1 pracowała w DOKP Gdańsk i Poznań przy pociągach pasażerskich do 1966 roku, a następnie była używana do celów ogrzewczych. Z inwentarza MD Piła skreślono ją w 1970 roku pozostawiając jako eksponat muzealny. W 1995 roku została odbudowana w ZNTK Piła, otrzymując z powrotem przedwojenne oznaczenie „Pm36-2”. W parowozach serii Pm36 wprowadzono szereg nowych rozwiązań i zastosowano najwyższe na PKP ciśnienie kotłowe 18atm.
Parowóz Pm36-2 stacjonuje obecnie w Parowozowni Wolsztyn i wykonuje normalną pracę pociągową, która w zasadzie ogranicza się do prowadzenia pociągów specjalnych. "Piękna Helena" gościła też w Szczecinie, w 1995 roku, z okazji jubileuszu 50-lecia Pomorskiej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych.
na podstawie Paweł Terczyński; "Atlas parowozów" i źródeł własnych
opracował Wojciech Nowotniak
opracował Wojciech Nowotniak
Najszybszy czynny polski parowóz
Producent:
Fablok
Długość z tendrem:
24,843 m
Wysokość:
4,13 m
Układ osi:
2-3-1
Średnica kół:
2000 mm (napędnych),
950 mm i 1150 mm (toczne)
950 mm i 1150 mm (toczne)
Masa służbowa z tendrem:
161 500 kg
Prędkość maksymalna:
120 km/h
Tender:
32D36-2
Ilosć węgla w tendrze:
9 000 kg
Ilosć wody w tendrze:
31 m3
Lata produkcji:
1937
Liczba pojazdów spełniających kryteria: 0
Średni wiek pojazdu: 0,00 lat
Średni wiek pojazdu: 0,00 lat