Encyklopedia
EN94
dodane przez mike_1994; zmodyfikowane przez mike_1994
Jednym z elementów Warszawskiej Kolei Dojazdowej są wagony EN94.
EN94 - jest niskoperonowym, elektrycznym zespołem trakcyjnym jeżdżącym dla Warszawskich Kolei Dojazdowych. W 1968 roku powstał pierwszy, prototypowy model EN94-001. Po udanych testach, w 1969 roku zaczęto seryjną produkcję tych wagonów dla WKD. EN94 składa się z dwóch członów mających po dwie pary podwójnych skrzydeł po obu stronach pojazdu. Głównym założeniem konstrukcyjnym EN94 było dostosowanie do napięcia stałego 600V oraz przystosowanie do ciasnych łuków. Napęd wagonu stanowi silnik marki Dolmel LKc310 o mocy ciągłej 226 kW. Dwa z trzech wózków są napędzane. Każdą z tych osi napędza silnik o mocy 56,5 kW. Połączenie jednostek umożliwia sprzęg Scharfenberga zamontowany z przodu i z tyłu pojazdu. Przestrzeń pasażerska jednego wagonu może pomieścić 180 pasażerów na stojąco i 80 na miejscach siedzących. Po niezbyt udanych testach wagonu 101N (oznaczenie fabryczne EN94-001) postanowiono nanieść wiele poprawek w celu uniknięcia problemów. W 1972 roku ruszyła seryjna produkcja tych wagonów. Łącznie wyprodukowano 39 jednostek, z czego wszystkie trafiły do Warszawy.
Rozpoczęcie eksploatacji EN94 w Warszawie miało miejsce 1972 kiedy to do Warszawy trafiło 39 jednostek EN94. Większość połączono w składy. Podczas służby na liniach WKD wagony przeszły wiele modernizacji w tym:
- wymianę drzwi na odskokowo-przesuwne (stare często nie domykały się),
- zmieniono okna na bardziej szczelne oraz uchylne,
- dodano trzeci reflektor nad kasetą pojazdu.
Do dziś uchowały się 33 jednostki, lecz do 2010 roku mają być sukcesywnie wymienione na EN95. Ze względu na napięcie na jakim pracują te jednostki stacjonują one tylko i wyłącznie w lokomotywowni Grodzisk Mazowiecki Radońska.
EN94 - jest niskoperonowym, elektrycznym zespołem trakcyjnym jeżdżącym dla Warszawskich Kolei Dojazdowych. W 1968 roku powstał pierwszy, prototypowy model EN94-001. Po udanych testach, w 1969 roku zaczęto seryjną produkcję tych wagonów dla WKD. EN94 składa się z dwóch członów mających po dwie pary podwójnych skrzydeł po obu stronach pojazdu. Głównym założeniem konstrukcyjnym EN94 było dostosowanie do napięcia stałego 600V oraz przystosowanie do ciasnych łuków. Napęd wagonu stanowi silnik marki Dolmel LKc310 o mocy ciągłej 226 kW. Dwa z trzech wózków są napędzane. Każdą z tych osi napędza silnik o mocy 56,5 kW. Połączenie jednostek umożliwia sprzęg Scharfenberga zamontowany z przodu i z tyłu pojazdu. Przestrzeń pasażerska jednego wagonu może pomieścić 180 pasażerów na stojąco i 80 na miejscach siedzących. Po niezbyt udanych testach wagonu 101N (oznaczenie fabryczne EN94-001) postanowiono nanieść wiele poprawek w celu uniknięcia problemów. W 1972 roku ruszyła seryjna produkcja tych wagonów. Łącznie wyprodukowano 39 jednostek, z czego wszystkie trafiły do Warszawy.
Eksploatacja EN94 w WKD
Rozpoczęcie eksploatacji EN94 w Warszawie miało miejsce 1972 kiedy to do Warszawy trafiło 39 jednostek EN94. Większość połączono w składy. Podczas służby na liniach WKD wagony przeszły wiele modernizacji w tym:
- wymianę drzwi na odskokowo-przesuwne (stare często nie domykały się),
- zmieniono okna na bardziej szczelne oraz uchylne,
- dodano trzeci reflektor nad kasetą pojazdu.
Do dziś uchowały się 33 jednostki, lecz do 2010 roku mają być sukcesywnie wymienione na EN95. Ze względu na napięcie na jakim pracują te jednostki stacjonują one tylko i wyłącznie w lokomotywowni Grodzisk Mazowiecki Radońska.
Ciasny zestaw EN94 wiezie pasażerów popołudniowego szczytu
brak komentarzy
Producent:
Pafawag
Długość ze zderzakami:
27,8 m
Szerokość:
2,6 m
Wysokość:
3,6 m
Układ osi:
Bo’2’Bo’
Średnica kół:
850 mm
Masa służbowa:
44 100 kg
Sterowanie:
indywidualne lub ukrotnione
Prędkość maksymalna:
80 km/h
Silnik:
LKc310
Moc ciągła:
226 kW
Stosunek przekładni:
60:17
Liczba miejsc siedzących:
80
Liczba miejsc stojących:
170
Lata produkcji:
1969-1972