Encyklopedia
EU11
dodane przez 
marko; zmodyfikowane przez 
MQ
W 1996 roku PKP ogłosiły przetarg na wyprodukowanie i dostawę 42 nowych lokomotyw elektrycznych, które miały zastąpić stare, wysłużone lokomotywy. Przetarg wygrała firma Adtranz - Pafawag Wrocław. Rozpoczęto więc produkcję najnowocześniejszej lokomotywy elektrycznej w Polsce. Lokomotywa zjechała z taśmy produkcyjnej z oznaczeniem 113E. Jej przeznaczeniem miała być obsługa pociągów pasażerskich o masie do 600t z prędkością 200 km/h lub do 800t z prędkością 160 km/h. Pojazdy te mogły również prowadzić pociągi towarowe o masie do 1200t z prędkością 100 km/h. Eksploatowane miały być na ekspresach BWE i na Centralnej Magistrali Kolejowej.
Lokomotywy te, w przeciwieństwie do ich bliźniaczych sióstr (EU43) przystosowane są do ruchu w jednym systemie napięciowym 3 kV. Są pojazdami dwukabinowymi, o samonośnej konstrukcji modułowej, wykonanej ze stali węglowej. W przedziale maszynowym znajdują się wszystkie urządzenia elektroniki oraz wysokiego napięcia. 113E została wyposażona w hamulce elektrodynamiczne, które mogą pracować jako oporowe lub odzyskowe. Silniki, jakie posiada lokomotywa 113E są asynchroniczne i sterowane są tyrystorowo. Hamulec lokomotywy jest wyposażony w urządzenia przeciwpoślizgowe, które działają w przypadku wystąpienia poślizgu kół. Zamiast tradycyjnego nastawnika, w lokomotywie tej zamontowano specjalny joystick. Jest także zamontowany komputer pokładowy, który monitoruje całą pracę lokomotywy oraz zastępuje standardowe kontrolki pulpitu. W tylnej części kabiny maszynisty zamontowano szafę z urządzeniami zabezpieczającymi stały poziom ciśnienia w kabinie przy nagłych zmianach ciśnienia zewnętrznego, urządzenia radiołącznośći oraz miejsce na rzeczy osobiste. Kabina maszynisty jest również klimatyzowana. Urządzenia klimatyzacji znajdują się pod pulpitem maszynisty. Dodatkowo, w celu zwiększenia bezpieczeństwa maszynisty, na wysokości jego stanowiska pracy zamontowano specjalną belkę, pochłaniającą energię w przypadku zderzenia z przeszkodą. W lokomotywach zastosowano również hamowanie elektrodynamiczne.
Z powodów finansowych PKP zwlekały z odbiorem i zapłatą za lokomotywy. Sprawa w końcu trafiła na wokandę sądową. Kiedy prawnicy Pafawagu walczyli w sądzie, nieoczekiwanie zjawił się kolejny klient poszukujący nowych lokomotyw. Okazały się nim być Włoskie Koleje Państwowe. Postanowiono sprzedać koleją włoskim wszystkie wyprodukowane pojazdy. Lokomotywy te obecnie obsługują we Włoszech ruch towarowy. Otrzymały nowe malowanie i nowe oznaczenia E405. Stacjonują w lokomotywowniach w Mediolanie, Udine i Weronie.
na podstawie Wikipedii i źródeł własnych
opracowali Marek Czapiewski i Wojtek