Encyklopedia
SM15
dodane przez mike_1994; zmodyfikowane przez 
hubertdz
SM15 jest jednoczłonową, spalinową lokomotywą manewrową produkowaną w ZSRR oraz w późniejszych czasach w zakładach Fablok. Została ona stworzona na podstawie radzieckiej lokomotywy ТГМ3.
Powstanie
W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku w niejakim Ljudinowie w ZSRR rozpoczęto budowę lokomotyw spalinowych wzorowanych na ТГМ3. Były one produkowane głównie z myślą o polskich odbiorcach. Na polskie szlaki kolejowe trafiła ona z oznaczeniem SM15. Cechą charakterystyczna tych lokomotyw była niebagatelnie duża moc.
Konstrukcja
Lokomotywa SM15 większości maszynistów kojarzyła się z dużą mocą. Posiadała ona szybkoobrotowy silnik radzieckiej produkcji o mocy 550 kW z przekładnią hydromechaniczną, choć niektóre modele posiadały polskie silniki V12CD19. Wraz z dalszą produkcja nie mogło zabraknąć unowocześnień w budowie tych lokomotyw. Zastosowano w nich hydrauliczna przekładnię Ls750Hu. Niestety lokomotywy miały również swoje wady. Serię zakończono ze względu na wprowadzenie SM42 oraz wielu awariach SM15.
Eksploatacja
W Związku Radzieckim dla Polski wyprodukowano dwa pierwsze egzemplarze SM15. Były to SM15-001 i SM15-002. Pozostałe 25 wyprodukowanych lokomotyw są dziełem polskiego Fabloka. Wszystkie lokomotywy stacjonowały w „szopie” w Krakowie Płaszowie. Wszystkie lokomotywy wyprodukowano do 1966 roku. Dzielnie służyły przy wielu manewrach, lecz gdy zaczęto dostawy rewolucyjnych lokomotyw SM42, SM15 odeszły w cień. Zaczęto je powoli wycofywać z ruchu na początku lat siedemdziesiątych, czyli nawet czteroletnie lokomotywy. Część lokomotyw została oddana do celów przemysłowych.
Historia
Do dziś zachowały się minimum trzy SM15. Jeden z nich, SM15-17, służy jako nieczynny eksponat na dawnym dworcu głównym w Warszawie, drugi, czyli SM15-22 stoi jako pomnik przed Technikum Kolejowym w Tarnowskich Górach, natomiast trzeci z ocalałych SM15 stoi niekompletny do dziś w lokomotywowni Kraków Płaszów.
Powstanie
W latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku w niejakim Ljudinowie w ZSRR rozpoczęto budowę lokomotyw spalinowych wzorowanych na ТГМ3. Były one produkowane głównie z myślą o polskich odbiorcach. Na polskie szlaki kolejowe trafiła ona z oznaczeniem SM15. Cechą charakterystyczna tych lokomotyw była niebagatelnie duża moc.
Konstrukcja
Lokomotywa SM15 większości maszynistów kojarzyła się z dużą mocą. Posiadała ona szybkoobrotowy silnik radzieckiej produkcji o mocy 550 kW z przekładnią hydromechaniczną, choć niektóre modele posiadały polskie silniki V12CD19. Wraz z dalszą produkcja nie mogło zabraknąć unowocześnień w budowie tych lokomotyw. Zastosowano w nich hydrauliczna przekładnię Ls750Hu. Niestety lokomotywy miały również swoje wady. Serię zakończono ze względu na wprowadzenie SM42 oraz wielu awariach SM15.
Eksploatacja
W Związku Radzieckim dla Polski wyprodukowano dwa pierwsze egzemplarze SM15. Były to SM15-001 i SM15-002. Pozostałe 25 wyprodukowanych lokomotyw są dziełem polskiego Fabloka. Wszystkie lokomotywy stacjonowały w „szopie” w Krakowie Płaszowie. Wszystkie lokomotywy wyprodukowano do 1966 roku. Dzielnie służyły przy wielu manewrach, lecz gdy zaczęto dostawy rewolucyjnych lokomotyw SM42, SM15 odeszły w cień. Zaczęto je powoli wycofywać z ruchu na początku lat siedemdziesiątych, czyli nawet czteroletnie lokomotywy. Część lokomotyw została oddana do celów przemysłowych.
Historia
Do dziś zachowały się minimum trzy SM15. Jeden z nich, SM15-17, służy jako nieczynny eksponat na dawnym dworcu głównym w Warszawie, drugi, czyli SM15-22 stoi jako pomnik przed Technikum Kolejowym w Tarnowskich Górach, natomiast trzeci z ocalałych SM15 stoi niekompletny do dziś w lokomotywowni Kraków Płaszów.
SM15-17 jako eksponat Muzeum Kolejnictwa w Warszawie
brak komentarzy
Producent:
Fablok i Ljudinowo
Długość ze zderzakami:
12,6 m
Układ osi:
Bo’Bo’
Średnica kół:
1040 mm
Masa służbowa:
70 000 kg
Sterowanie:
indywidualne
Prędkość maksymalna:
60 km/h
Silnik:
M753B
Moc znamionowa:
550 kW
Rodzaj przekładni:
hydrauliczno mechaniczna lub hydrauliczna
Lata produkcji:
1963-1966