Informacje

XIX-wieczny dworzec w Aleksandrowie Kujawskim od lat popada w ruinę. Duża poczekalnia z kasą biletową straszy obskurnymi ścianami niszczonymi przez wandali. W budynku znajdują się jeszcze m.in. mieszkania, sala gimnastyczna, kiosk, a nawet kolektura Lotto i siłownia oraz sklep dla kulturystów.

PKP SA nie mają pieniędzy na ratowanie zabytku. W 2006 r. aleksandrowscy radni postanowili, że jedynym wyjściem będzie przejęcie przez magistrat budynku na własność. Negocjacje dobiegły końca. W czwartek miasto dostanie budynek wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu. Według rzeczoznawców obiekt jest wart 1,809 mln zł. Bydgoski oddział gospodarowania nieruchomościami PKP SA oddaje go za darmo. Miasto zapłaci jedynie ok. 10 tys. zł za sporządzenie aktu notarialnego. Dodatkowe koszty może ponieść w przyszłości, jeśli będzie chciało przekształcić użytkowanie wieczyste w prawo własności. - PKP miały wobec nas długi z tytułu podatku od nieruchomości - mówi burmistrz Aleksandrowa Andrzej Cieśla. - Początkowo mieliśmy je umorzyć w zamian za dworzec, ale udało nam się wyegzekwować ich część w inny sposób. PKP nadal będą nam winne ok. 150 tys. zł.

Burmistrz nie chce zdradzić, co dalej będzie się działo z budynkiem. Wiadomo, że miasto nie będzie płacić za remont z własnego budżetu - będzie się starało znaleźć inwestora, który przywróci dworcowi dawną świetność. - Prowadzimy rozmowy z różnymi podmiotami, jest jeszcze za wcześnie, aby mówić o szczegółach - zaznacza burmistrz.

Stacja kolejowa to najważniejszy zabytek w mieście. Jak pisze historyk Tomasz Krzemiński, pierwotny budynek powstał w latach 1860-1862. W Aleksandrowie przebiegała wówczas granica rosyjsko-pruska. Dworzec nabrał znaczenia w 1864 r., kiedy z pobliskiego Służewa przeniesiono do Aleksandrowa komorę celną. 3 i 4 września 1879 r. w tym miejscu car Rosji Aleksander II spotkał się z cesarzem Niemiec Wilhelmem I, który nocował wtedy w specjalnie przygotowanej dworcowej komnacie. Wizyta nie miała wielkiego znaczenia politycznego, ale wpłynęła na prestiż miasteczka.

W latach 80. XIX w. dworzec został rozbudowany w stylu francuskiego neorenesansu. Budowniczowie postawili południowe skrzydło, a w północnym stworzyli tzw. carskie pokoje, czyli komnaty dla dostojnych gości. Inwestycja była prowadzona w oparciu o ówczesne instrukcje dla dworców pierwszej klasy. Obiekt stracił znaczenie międzynarodowe po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.

źródło: Gazeta Wyborcza Toruń